Systemisch werken

In het buitenland werken jongeren aan zichzelf. Alles waaraan een jongere in Nederland was gewend, bestaat hier niet. De jongere ervaart dat er andere dingen van hem of haar worden gevraagd. Het is een tijd van confrontaties aangaan, drempels overwinnen en veel oefenen. Daarbij doorloopt hij of zij in verschillende fases van frustratie, acceptatie en groeien naar een prettige toekomst.

Al de waardevolle veranderingen gaan samen met veranderingen in het systeem. In Nederland wachten dezelfde ouders, dezelfde vrienden en dezelfde omgeving. Daarom betrekken wij iedereen die belangrijk is in het leven van de jongere; van ouders tot vrienden en van leerkrachten tot werkgevers. Vanuit het buitenland komt de jongere weer in contact met zijn systeem, zodat hij of zij terug in Nederland weer een vangnet heeft. Zo blijft de jongere bij terugkomst successen ervaren. Dat is cruciaal. 

Briefcontact

Brieven zijn de enige manier om vanuit het buitenland te communiceren met ‘thuis’. Omdat communiceren via brieven lang duurt, is er de tijd om na te denken over wat je wilt zeggen en hoe je dat wilt zeggen. Er is vaak veel gebeurd tussen een jongere en bijvoorbeeld zijn ouders, en dan is een brief veilig en heel geschikt om dingen te bespreken. 

Via een brief kun je elkaar de waarheid zeggen, zonder elkaar in de ogen hoeven te kijken en zonder in een opwelling iets te zeggen. Zelfs als je een brief niet verstuurt, is het waardevol om je gevoelens en gedachten eens op papier te zetten. 

Vaak vraagt een jongere of de buitenlandbegeleider wil meelezen en helpen om dingen te verwoorden. Zo komt de jongere tot de kern van zijn boodschap en behoefte. Op die manier worden de brieven het begin van de oplossing. Een oplossing die de jongere zélf in handen heeft.

Ouderbezoek

Als de jongere het wil, komen de ouders tijdens het traject een keer langs op de boerderij. Dit is een belangrijk moment voor het herstel van de relatie tussen de jongere en de ouders. De jongere kan dan laten zien hoe het leven er daar uitziet, en wat hij of zij heeft geleerd. Ouders kunnen op hun beurt weer trots zijn op hun kind. 

Een belangrijk element is natuurlijk ook om elkaar echt te spreken. Vaak over nare situaties die zich in het verleden hebben voorgedaan én over plannen voor de toekomst. Voor jongere en ouders spannend, voor beide leerzaam en confronterend. Daarom bereid de jongere het gesprek zorgvuldig met hulp van de trajectbegeleider en buitenlandbegeleider.

“Mijn man, zoon en ik hebben toen twee uur aan tafel gezeten voor een etentje, als een soort herintroductie. Zo kon mijn zoon toelichten wat hij had geschreven in de brieven. We keken elkaar eindelijk weer in de ogen en ik had mijn kind weer terug. Hij was nog kwetsbaar, maar daar zat hij.”